داتیکا- فیلم «افشاگر» spotlight درامی معمایی است که بر اساس یک داستان واقعی در سال ۲۰۱۵ به کارگردانی توماس مک کارتی ساخته شده است. این فیلم به ماجرای افشاگری گروهی از خبرنگاران روزنامهی «بوستون گلوب» تحت عنوان گروه «افشاگر» میپردازد که سعی داشتند پرده از فساد اخلاقی کلیسا و کودک آزاریهای گستردهی کشیشان بردارند. این فیلم بار دیگر تلاش و مقابلهی رسانهها را با نهادهای قدرتمند جامعه نشان میدهد. نهادهای قدرتمندی چون کلیسا که به علت اقبال عمومی، نفوذ و ثروتی که در اختیار دارد، بارها مرتکب سوءاستفاده از جایگاه خود شده است. بنابراین مبارزه با چنین نهادهایی، به عزم و ارادهی محکمی نیاز دارد. عزمی که بیش از همه در دستان قدرتمند اصحاب رسانه قرار دارد تا بتوانند نقاط تاریک این نهادها را برای عموم مردم آشکار سازند.
داستان این فیلم مربوط میشود به اتفاقات سال ۲۰۰۱، زمانی که کلیسای کاتولیک در بوستون امریکا در پی تلاش چهار روزنامهنگار بوستون گلوب، به رسوایی اخلاقی در زمینهی کودک آزاری و سرپوش گذاشتن سیستماتیک بر فساد کشیشان متهم شد. مهمترین دست آورد افشاگری روزنامه بوستون گلوب این بود که پس از عذرخواهی رسمی کلیسا، قوانین جدیدی برای نظارت بر نهاد کلیسا وضع گردید و به جای تکیهی صرف بر افراد خطاکار، کلیت این نهاد را مورد بازبینی قرار داد تا در آینده از تکرار چنین حوادثی پیشگیری بیشتری به عمل آید.
فیلم اینگونه آغاز میگردد که روزنامه بوستون گلوب فرد تازهواردی به نام مارتی بارون (با بازی لیو شریبر) را به سردبیری روزنامه انتخاب میکند. بارون از گروه افشاگر این روزنامه میخواهد که بر روی پروندهی فراموش شدهی کودک آزاری یک کشیش در بوستون کار کنند. گروه شامل چهار عضو به نامهای رابی رابینسون (با بازیِ مایکل کیتون)، مایکل رزندس (با بازی مارک روفالو)، ساشا پایفر (با بازیِ ریچل مکآدامز) و متی کارول (با بازیِ برایان دیجیمز) است که پیش از این به طور محرمانه بر روی موارد حساس کار میکردند. گروه پس از جمعآوری اطلاعات و بررسی آن متوجه میشود که آزار کودکان توسط کشیشان منطقه تنها محدود به چند نفر نیست و این قضیه دارای ابعادی گسترده است. ضمنا در تمام موارد یک الگوی مشابهی از تعرض به کودکان و سرپوش گذاشتن کلیسا بر خطای کشیشان وجود دارد. آنها بالاخره به یک لیست ۸۷ نفره از کشیشان کودک آزار دست پیدا کرده و در نهایت با انتشار داستان خود در سال ۲۰۰۲ جامعه را متوجه این فساد سیستماتیک میکنند.
آنچه که از مبارزه و تلاش این روزنامهنگاران متعهد برمیآید نشانگر این واقعیت است که جامعه و نهادهای قدرتمند و با نفوذ آن، با حقایق سیاهی دست به گریبان هستند تا تداوم خود را در جامعه به صورت سابق و بیمارگونه حفظ کنند. حقایقی سیاه که دارای ابعادی گسترده و عمیق بوده و در لایههای زیرین و چه بسا در میان افراد سرکردهی این نهادها همچنان جریان دارد. بنابراین تنها راه حل موجود برای روشن کردن جامعه و مقابله با این سیاهیها بیش از همه در گرو تلاش روزنامهنگارانی است تا متعهدانه دست به افشاگری بزنند و به تدریج آسیبها و زخمهای پنهان جامعه را ترمیم کرده و جامعهای بهتر را تدارک ببینند.