داتیکا– برخی از دانشگاه های تهران پاسخ جالبی به تهدیدات ناشی از شیوع ویروس کرونا و فشردگی تقویم آموزشی داده اند که میتواند به عنوان الگوی مناسبی در فضای مدیریت رسانه، برای دیگر مراجع آموزشی کشور قرار گیرد؛ برگزاری کلاسها به صورت مجازی.
به گزارش داتیکا، پس از اینکه ویروس کشنده کرونا به ایران راه پیدا کرد و چند تن از هموطنانمان مبتلا و کشته شدند، موجی از تلاطم در کشور برای مقابله با این ویروس به راه افتاد. در همین راستا، بسیاری از شهرها از جمله تهران، قم، رشت، اصفهان و … به حالت نیمه تعطیل درآمده اند. همچنین مسابقات ورزشی، نمایش فیلم در سینماها و تئاتر، برگزاری کنسرتها، همایشها و آزمونهای عمومی حداقل به مدت یک هفته و بعضا تا اطلاع ثانوی لغو شده اند. در ادامه هرچند کمی با تاخیر، اما بالاخره وزارت علوم هم زیر بار تعطیلی دانشگاهها رفت. حداقل تا آخر هفته، دانشگاهها در تهران تعطیل شدند و خوابگاهها باید تخلیه شوند. موضوعی که واکنش جالب دانشگاه تهران را به همراه داشت.
در اطلاعیه دانشگاه تهران آمده است:
“متعاقب اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خصوص تعطیلی کلاسهای آموزشی در برخی از دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور در راستای مقابله با گسترش ویروس کرونا، جلسه هیأت رئیسه دانشگاه تهران تشکیل و مقرر شد کلاسهای نظری نیمسال دوم ۹۹-۱۳۹۸ تا اطلاع ثانوی به صورت مجازی برگزار گردد. مرکز فناوری اطلاعات و فضای مجازی از تاریخ ۱۳۹۸/۱۲/۰۵ جهت پشتیبانیهای لازم برای برگزاری کلاسها به صورت مجازی اعلام آمادگی نموده است.”
چرا روش دانشگاه تهران برای صنایع رسانهای مهم است؟
یکی از مهمترین دغدغهها در صنایع رسانهای بحث آموزش نیروهای انسانی ست. در رسانهها، به دلیل رشد سریع فناوری و تکنولوژی و تغییر در ماهیت تولیدات و فرایندهای یک سازمان رسانهای، همیشه خطر بالقوه واپس زده شدن از سوی مخاطب، به ویژه به دلیل حضور فعال دیگر رقبا وجود دارد. در نتیجه منابع انسانی به عنوان قلب تپنده سازمانهای خلاق رسانهای نیازمند تطبیق با محیط تندشتاب تکنولوژی و همواره در تغییر سازمان حیطه فعالیتشان هستند. این موضوع یک چالش برای مدیران رسانهای ایجاد میکند که همواره دانش نیروهای خلاقش را به روز نگه دارد و یکی از بهترین پاسخها به چنین خلاهای دانشی، بحث آموزش مجازی است.
امروزه در بسیاری از کشورهای پیشرفته، بحث آموزشهای الکترونیک بسیار داغ است. به خصوص در سازمانهای رسانهای بزرگ که بعضا به دلیل وجود شعب فراوان در سرتاسر دنیا، جمع شدن نیروها در یک مکان فیزیکی خاص زمانبر، هزینهزا و بعضا غیرممکن است.
همچنین اگر پای صحبت بسیاری از افراد صاحب نظر در زمینه آموزش در ایران بنشینیم، حتما به انتقاداتی از وضعیت آموزشی صداوسیما، مدارس و دانشگاهها برمیخوریم. نکتهای که میتواند سکوی پرتابی برای کسبوکارها و استارتاپهای رسانهای باشد تا متولی پر کردن این خلا آموزشی باشند. زیرا ضریب نفوذ اینترنت در ایران بسیار بالاست و با این پیشنیاز حداقلی، میتوان به بسیاری از کمبودها در این زمینه پاسخی درخور داد.
در نتیجه اتفاقاتی مانند اقدام دانشگاه تهران برای برگزاری کلاسهای آموزشی به صورت مجازی، برای مدیریت بحران کرونا را باید به فال نیک گرفت. هرچند باید منتظر ماند و دید عملی شدن این موضوع به چه نحوی ست و آیا نمره قابل قبولی میگیرد یا نه. اما در صورت مردود شدن در ورطه آزمون عملی نیز باید این دید نوین به حل مساله را مورد تقدیر قرار داد.
