داتیکا: کره شمالی و قوانین عجیب و غریبش برای همه نامی آشناست.محدودیت های شدید در رسانه ها؛ از کانال های تلویزیونی و رادیویی گرفته تا اینترنت برای مردم این کشور کاملا عادی سازی شده است. در واقع می توان گفت، بیشتر شهروندان ساکن کره شمالی با آنچه سایر مردم جهان از اینترنت می‌شناسند ناآشنا هستند. در عوض، آنها به شبکه‌ای ملی متصل‌اند که به بیرون راهی ندارد. در سال‌های اخیر با سرمایه‌گذاری دولت حاکم، امکانات بیشتری به این شبکه محدود اضافه شده است تا در کنار کنترل کامل محتوای آن، محیطی ایزوله در اختیار افراد قرار بگیرد.
نوردرخشان به جای اینترنت جهانی
به گزارش داتیکا، در پیونگ‌یانگ، پایتخت کره شمالی ، گروهی از افراد به شبکه‌ای متشکل از چند سایت و خدمات آنلاین دسترسی دارند که نامش کوانگ‌میونگ (Kwangmyong) به معنی «نور درخشان» است و این تمام چیزی است که مردم کره شمالی از اینترنت می دانند، تازه اگر شهر نشین باشند و ثروتمند!
بسیاری از کاربران اینترانت کره از طریق سیستم دایال آپ یا در آزمایشگاه های کامپیوتر به آن دسترسی پیدا می کنند. Kwangmyong نوعی شبکه بسته است که روی نسخه های ژاپنی کرک شده ویندوزهای مایکروسافت اجرا می شود و از لحاظ ظاهری به اینترنت واقعی شباهت دارد در حالی که در واقعیت اینگونه نیست.
اینترنت کره شمالی تنها قابلیت دسترسی از طریق مرورگرهای ساده و سرویس های ایمیلی اولیه را دارد که تنها تعداد انگشت شماری از سایت ها که از پیش سانسورهای لازم روی آنها اعمال شده است را می توان در آن مشاهده کرد.این شبکه تنها برای تعداد کمی از آزمایشگاه های کامپیوتر در ادارات مهم دولتی، دانشگاه ها، و برخی کافی نت های شهرهای مهم قابل دسترسی است.
ارتباطات اینترنت کره شمالی همگی از طریق یک خط برقرار می شود که از پیونگ یانگ آغاز شده و با امتداد به سمت نواحی شمالی این کشور در چین خاتمه می یابد و از آنجا با استفاده از زیرساخت های سازمان مخابرات دولتی چین موسوم به یونیکام با جهان خارج ارتباط پیدا می کند.
به بیان دیگر کره شمالی پشت فایروال عظیم چین قرار دارد. گفتنی است که از مدت ها قبل شایعاتی در مورد یک خط اینترنت سری دوم با نام T1 در کره شمالی مطرح می شود که دستگاه های مورد استفاده مقامات عالی رتبه تر آن کشور را با آدرس IP چین و سرعتی بالاتر به اینترنت متصل می کند.
سرعت کم اینترنت و طراحی ساده وب سایت ها
یکی از شاخصه های اینترنت در کره شمالی سرعت کم آن است.دراین کشوربیشتر وب سایتها کند و ساده اند. یکی از تحلیلگران رسانه های کره شمالی در ان کی نیوز به نام چد اوکرول گفته که سایت های این کشور زیاد به روزرسانی نمی شوند و طراحی بسیار ساده ای دارند. این سایت ها تلاش دارند تا از سایتهای مشابه خارجی الگو نگیرند و مختص کره شمالی هستند.
چه کسانی در کره شمالی اینترنت واقعی دارند؟
در کره شمالی گروه انگشت شماری از افراد نخبه وجود دارند که می توانند به اینترنت واقعی دسترسی داشته باشند و این کار برای سایر شهروندان عادی غیرقانونی است. تعداد این افراد از چند هزار نفر فراتر نمی رود و عموما شامل اعضای اصلی دولت است که اغلب شان از مقامات عالی رتبه هستند.
تا همین چند سال پیش، کره شمالی تنها با یک کانال فیبر نوری که به شبکه چین متصل بود به اینترنت دسترسی داشت، شبکه‌ای که گاه و بی‌گاه قطع می‌شد. اما از سال ۲۰۱۷، به‌واسطه یک اتصال تازه از طریق روسیه، یک سوییچ پشتیبان برای اینترنت این کشور فراهم شد تا شهروندان ویژه کره شمالی با آسودگی بیشتری به جهان داده‌های آزاد دسترسی داشته باشند.
این شهروندان ویژه گروهی از نخبگان کره‌ای را شامل می‌شوند که یا دولتی‌اند، یا با دولت کار می‌کنند یا به حلقه محدود حاکمیت نزدیک‌اند. مجله آتلانتیک در سال ۲۰۱۱، تعداد این افراد را «چند هزار نفر» تخمین زده بود، هسته‌ای کوچک از مقام‌ها و وابستگانشان که امکان استفاده از ابزارها و کالاهای ممنوعه را در اختیار دارند.
در کنار این حلقه محدود، گروهی دیگر از کره‌ای‌ها نیز به اینترنت به معنای واقعی آن دسترسی دارند، روزنامه‌نگاران و برخی فعالان رسانه‌ای که وظیفه‌شان تبلیغ برای حکومت است و هکرها و تعداد اندکی از محققان. دولت کره شمالی برای آن‌که جلوی سوء‌استفاده و نشت واقعیت‌های جامعه از طریق این افراد را بگیرد، اصولا به مشاغلی که به دسترسی به اینترنت نیاز دارند دستمزد بالا و مزایای مناسب ارائه می‌کند.
در واقع می توان گفت، کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، از امکانات یاد‌شده به‌عنوان وسیله‌ای برای حفظ وفاداری حلقه افراد نزدیک به خود استفاده می‌کند. رژیم او فناوری‌ای را که استفاده از آن حق همه افراد است به ابزاری برای تحکیم حکومت و پاداش به خودی‌ها تبدیل کرده است.به این ترتیب است که بسیاری از مردم کره شمالی چیزی درباره جهان آزاد اطلاعات نمی دانند و حتی حدس هم نمی زنند اینترنت جهانی چگونه است.اینگونه ملی کردن اینترنت بی تردید چیزی جز محدودیت نیست.