داتیکا– سالها پس از پیوستن ایرانسل و حتی رایتل به پروتکل IPv6 ، همراه اول هم به این جرگه ملحق شد. اما اهمیت گذار از نسل IPv4 به IPv6 در چیست؟
به گزارش داتیکا، حدود یک دهه است که در کشورهای پیشرفته، بسیاری از پیشگامان حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات متوجه محدودیتهای آدرسدهی اینترنتی نسخه چهارم یا همان IPv4 شدهاند. در نتیجه به نسخه ششم یعنی IPv6 روی آوردند. این موج در حوالی سال ۹۳ به ایران و اپراتورهای سرویسدهنده اینترنت همراه رسید. ابتدا ایرانسل و سپس رایتل، فرایند گذار از نسخه چهارم آدرسها به نسخه ششم را کلید زدند و حالا ۵ سال پس از آن و دو سال پس از کلید خوردن عملیات گذار از سوی اپراتور اول کشور، همراه اول رسما اعلام کرد به این پروتکل ملحق شده است.
پیش از این سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نیز در توصیهنامهای به اپراتورها، برنامه این گذار را مشخص کرده بود. اما چرا این تغییر نسل در روشهای آدرسدهی اینترنتی اتفاقی ناگزیر بود؟
به بیانی ساده، میتوان هر IP را معادل یک کدپستی در نظر گرفت که کاربران اینترنت با داشتن کدپستی (آیپی) سایت یا دستگاه مورد نظر میتوانند به آدرس آن دسترسی پیدا کنند. با گسترش روزافزون دستگاههای هوشمند اعم از گوشیهای تلفن همراه، تلویزیونها، اشیا (به لطف IoT یا همان اینترنت اشیا) و … این آدرسها محدود شده بودند و به بیانی ساده، کدهای پستی در حال تمام شدن بودند! در حالیکه هیچ نشانی از متوقف شدن تجهیزات نیازمند آیپی برای اتصال به اینترنت نبود که هیچ، روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده میشد. به همین دلیل فعالان حوزه ICT به پروتکل IPv6 روی آوردند که بلوکهای آدرسیدهی بسیار گستردهتری را در اختیار آنها میگذاشت.
البته این تغییر در روش آدرسدهی چالشهای خاص خودش را هم دارد. زیرا بسیاری از دستگاههای تجهیز نشده به IPv6 وجود دارند که فقط IPv4 را میتوانند تفسیر کنند. برای همین، این گذار در نسخههای آدرسدهی فرایندی نسبتا پیچیده است.
به همین دلیل اینکه بالاخره مخاطبان بزرگترین اپراتور همراه کشور نیز سوار این کشتی شدند تا از دیگر اپراتورها جا نمانند را باید به فال نیک گرفت. زیرا هر لحظه مکث در تطبیق با تکنولوژی روز در دنیای دیجیتال، میتواند معادل سالهای سال عقب ماندن در دنیای واقعی باشد.