داتیکا- فیلم «پُست» به کارگردانی «استیون اسپیلبرگ»، به افشاگری فساد در دستگاه‌های دولتی در دوران ریاست جمهوری «ریچارد نیکسون» می‌پردازد. اتفاقات این فیلم، در واقع پیش درامدی بر فیلم «همه‌ی مردان رئیس‌جمهور» است که قبلا درباره‌ی آن در بخش معرفی فیلم‌ها صحبت شده بود. فیلمی که به ماجرای دخالت روزنامه‌ها خصوصا روزنامه‌ی «واشنگتن پست» در مورد افشاگری ماجرای «واترگیت» در دوران ریاست جمهوری نیکسون پرداخته که این حادثه منجر به استعفای نیکسون شده بود.
فیلم پست به وقایع پیش از واقعه‌ی واترگیت می‌پردازد. زمانی که اسناد فوق‌العاده سری دولتی توسط روزنامه‌نگاری کشف می‌شود و او قصد دارد از طریق روزنامه‌ی «نیویورک تایمز» این اسناد را به اطلاع عموم برساند. این اسناد بر این حقیقت دلالت دارد که دولت نیکسون و باقی افراد دولتی از شکست خود در جنگ ویتنام آگاهی داشتند اما با این وجود سربازان خود را به مسلخ فرستاده تا عزت و اعتبار جهانی خود را حفظ کنند.
زمانی که نیویورک تایمز بخشی از این اسناد را منتشر می‌کند، توسط دادگاه مجبور می‌شود که از انتشار باقی اطلاعات سری خودداری کند. پس از آن اطلاعات سری به روزنامه‌ی واشنگتن پست ارسال می‌شود. «کاترین گراهام» (با بازی مریل استریپ) به عنوان مدیر مسئول روزنامه، در حالی که در گیر و دار مسئولیت بقای روزنامه یا افشای حقیقت به نفع مردم قرار دارد در نهایت این مسئولیت را قبول کرده و افکار مردمی را در راه متوقف کردن جنگ و زیر سوال بردن دولت نیکسون با خود همراه می‌کند. او با پذیرش این ریسک واشنگتن پست را از یک روزنامه‌ی محلی ورشکست شده به یک رسانه‌ی بین‌المللی تبدیل می‌کند و جایگاه خود را به عنوان یک زن قدرتمند در ساختار رسانه‌ای آمریکا تثبیت می‌نماید.
فیلم پُست نشان می‌دهد که رسانه‌ها تا چه اندازه منابع قدرتمندی محسوب می‌شوند و نقش آن‌ها در افشای مشکلات جامعه و ارائه‌ی راه‌حل متناسب با آن کم‌نظیر است. در واقع رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای خصوصا روزنامه‌نگاران و خبرنگاران، به عنوان چشم و گوش جامعه هستند که می‌توانند رفتار و کردار دستگاه‌های مختلف دولتی را رصد کرده و فساد موجود در این دستگاه‌ها را به اطلاع مردم برسانند. در واقع رسانه‌ها از طریق آماده‌سازی اخبار و انتشار گزارشات و اسنادی در مورد فساد موجود در رده‌های بالای حکومتی نقش ویژه‌ای در گسترش فرهنگ فساد ستیزی دارند و در میان انواع دروغ‌ها و پنهان‌کاری‌های اجتماعی می‌توانند به نقطه‌ی قابل اتکا و اعتماد مردم بدل شوند و جامعه را از فروپاشی اخلاقی نجات دهند.
این فیلم بار دیگر بر کشمکش میان قدرت و اخلاقیات در حرفه‌ی روزنامه‌نگاری و خبرنگاری تمرکز می‌کند و این که روزنامه‌نگاران همواره مجبور هستند بین قدرت حاکمه و اخلاقیات حرفه‌ای شغل خود یکی را انتخاب کنند. این کشمکش در فضای خبری و رسانه‌ای دائما وجود دارد و در حالی که تعدادی از کارکنان به دلایل مختلفی به خدمت قدرتمندان جامعه و دستگاه‌های دولتی درمی‌آیند، عده‌ای نیز در مقابل این رویه می‌ایستند، زندگی شخصی، شهرت و موقعیت شغلی خود را به خطر می‌اندازند تا به وظیفه‌ی آرمانی شغل خود همچنان وفادار باشند.
بنابراین رسانه‌های جمعی می‌توانند با افشای مجرمیت و دور زدن قانون توسط نهادها و افراد مفسد، این نهادها را به کمک افکار عمومی اصلاح کنند و به این ترتیب تاثیر رسانه‌ها را در راستای مبارزه با فساد موجود در جامعه افزایش دهند. این امر این امکان را برای رسانه‌ها فراهم می‌آورد که از مکانیسم بازدارنده و تاثیرات حاصل از آن استفاده کنند تا حکومت‌ها و قدرتمندان به رعایت قانون ملزم شوند و از جرایم احتمالی و سوءاستفاده از قدرت توسط آن‌ها ممانعت به عمل بیاید.
