داتیکا- فیلم بدون سوء نیت Absence of Malice (1981) یکی از کارهای شاخص ژورنالیستی به کارگردانی سیدنی پولاک، فیلمساز شهیر امریکایی است که به اثرات آسیب زننده‌ی رسانه‌ای شدن زندگی شخصی افراد، کنجکاوی افسار گسیخته‌ی خبرنگاران و طعمه قرار گرفتن‌شان توسط قدرتمندان می‌پردازد.
مایکل گالاگر (با بازی پل نیومن) یک عمده فروش مشروبات الکلی در میامی و فرزند یک جنایتکار متوفی است، که یک روز صبح با اخباری درباره‌ی خودش در یک روزنامه‌ی محلی روبه‌رو می‌شود، دال بر اینکه وی مضنون به قتل فرضی شخصی به نام جوی دیاز است. گالاگر متوجه می‌شود که این اخبار توسط خبرنگاری به نام مگان کارتر (با بازی سارا فیلد) نوشته شده است. قبل از این، الیوت روزن که دادستان فدرال است ( با بازی باب بالابان) برای تحت فشار قرار دادن گالاگر، به عمد سر نخ‌هایی از پرونده‌ی او را پیش روی کارتر قرار می‌دهد تا حس کنجکاوی خبرنگاری وی را تحریک کرده و داستانی درباره‌ی مضنون بودن او بنویسد. کارتر نیز از آن جایی که نمی‌دانست رودست خورده است، این پرونده را منتشر می‌کند.
یکی از دوستان قدیمی گالاگر به نام ترزا پرون (با بازی ملیندا دیلون) برای نجات وی از این اتهام به کارتر خبرنگار می‌گوید که در روز ناپدید شدن جوی دیاز، گالاگر در این شهر نبوده زیرا به علت سقط جنین او، گالاگر همراه او در خارج از شهر به سر می‌برده است. ترزا که یک کاتولیک معتقد است از کارتر می‌خواهد که ماجرای سقط جنین او را فاش نکند، اما کارتر صبح روز بعد، این داستان را در روزنامه چاپ می‌کند. پس از انتشار این خبر، ترزا خودکشی کرده و گالاگر به منظور انتقام از تمام کسانی که او را وارد این بازی کرده‌اند، نقشه‌ای می‌کشد تا عمل غیرقانونی آن‌ها در برابر قانون آشکار شود.
فیلم سوء نیت بر محدوده‌ی اخلاقی رسانه‌ها و کارگزاران رسانه‌ای تمرکز دارد. اینکه رسانه‌ها تا چه حد مجاز هستند که وارد حریم خصوصی افراد شوند و چه مسائلی را می‌توانند در عرصه‌ی عمومی آشکار کنند؟ در واقع مرزهای اخلاقی رسانه‌ها در بسیاری از موارد خصوصا در ارتباط با کنجکاوی‌های رسانه‌ای و نیز افشای حقیقت چندان واضح و روشن نیست. به عبارت دیگر رسانه‌های جمعی خصوصا روزنامه‌ها در کنار کارکردهای مثبت اجتماعی خود، بعضا دچار کارکردهای منفی نیز هستند. به طوری که همواره، ما شاهد برملا شدن اسرار شخصی افراد توسط رسانه‌ها و آسیب‌های جبران ناپذیر این دست افشاگری‌ها در زندگی خصوصی افراد هستیم.
رسانه‌ها اغلب از یک منطق حرفه‌ای مشترک تبعیت می‌کنند. این منطق مشترک بر این اصل تاکید دارد که هر رسانه‌ای برای تداوم زندگی حرفه‌ای خود لازم است که از مخاطبان بیشتری برخوردار باشد و باید در این راستا حداکثر تلاش خود را برای جذب و به دست آوردن مخاطب بیشتر به کار ببندد. این تمایل مشترک در بسیاری از موارد منجر به رفتارهای زیان آوری از سوی کارگزاران رسانه‌ای شده است.
در فیلم بدون سوءنیت، مگان کارتر بر اساس هدف رسانه‌ای خود بدون توجه به عواقب احتمالی انتشار جزئیات مربوط به سقط جنین ترزا، زمینه‌های خودکشی او را فراهم می‌سازد. به این معنا که او در زمان پیگیری اخبار به هیچ وجه به درخواست ترزا و بخش آسیب زننده‌ی داده‌ها توجه نکرده و شخصی چون ترزا را نه به عنوان انسان بلکه تنها موضوعی برای نوشتن یک داستان در روزنامه در نظر گرفته است.
این نکته که خبرنگاران تا چه اندازه مجازند تا حریم شخصی افراد را نگاه دارند، همچنان موضوع مناقشه برانگیزی است که هر از چند گاهی جامعه را با این پرسش رو به رو می‌سازد.
