داتیکا- فیلم رادیو پایرت (radio pirate) یا قایقی که راک پخش می‌کرد (the boat that rocked) از آن فیلم‌های هیجان‌انگیز و دوست‌داشتنی درباره‌ی رادیوهای غیرمجاز در زمینه‌ی موسیقی راک و پاپ است که در دهه‌ی شصت و هفتاد، بیست و چهار ساعته در حال پخش موزیک بودند و طرفداران زیادی داشتند.
در دهه شصت و هفتاد، همزمان با دوران اوج موسیقی پاپ و راک، تعدادی ایستگاه‌های رادیویی غیرمجاز دریایی وجود داشتند که مقرشان داخل کشتیها بود و همینطور که روی آب‌های بین‌المللی شناور بودند، برای مخاطبان خود به خصوص در انگلستان موسیقی پخش می‌کردند.اغلب افرادی که در این رادیوها کار می‌کردند تخصص اصلی‌شان در زمینه‌ی موسیقی راک و پاپ بود. در آن سال‌ها برنامه‌های رادیویی رویکردی محافظه‌کارانه داشتند و بیشتر موسیقی قدیمی پخش می‌کردند. به عنوان مثال رادیو بی‌بی‌سی کمتر از چهل و پنج دقیقه در روز موسیقی راک و پاپ پخش می‌کرد. این در حالی بود که بیش از نیمی از مردم انگلستان عاشق و دلباخته‌ی موسیقی روز بودند.
فیلم رادیو پایرت درباره‌ی یکی از این ایستگاه‌های رادیویی غیرقانونی در سال ۱۹۶۶ است. گروهی که نام کشتی خود را (پایرت، دزد دریایی) گذاشته‌‌اند و تمام مدت از میان آب‌های بین‌المللی، موسیقی پاپ و راک پخش می‌کنند و طرفدارانش را بی وقفه به وجد می‌آورند. اعضای این گروه موزیک بازهای حرفه‌ای اند. از «کوئنتین» (با بازی بیل نای) تهیه‌کننده گروه گرفته تا دی‌جی‌های سرسختی چون «کنت» (با بازی فیلیپ سیمور هافمن) به عنوان تنها آمریکایی گروه، «کوین گاوانا» (با بازی ریس ایفانز)، دکتر ایو (با بازی نیک فراست) و بقیه که تمام زندگیشان را خوره‌ی موسیقی راک و پاپ بودند و حاضرند برای موسیقی رگ خود را هم بزنند. با این وجود، دولت انگلستان به خاطر نوع موسیقی مورد علاقه آنها، رکیک گویی و سبک زندگی بی‌بندوبارشان با آنها مخالفت می‌کند و آنها را به رسمیت نمی‌شناسد.
بنابراین دولت تصمیم می‌گیرد با این گروه‌های رادیویی مقابله کرده و کرکره مغزه‌شان را پایین بکشد. در ابتدا دولت با منع کردن کسب و کارها برای سفارش تبلیغات در ایستگاه‌های رادیویی غیرمجاز، سعی می‌کند شریان درآمد آنها را قطع کند. اما کوئنتین، تبلیغ‌کنندگان را ترغیب می‌کند قبض‌های خود را از خارج پرداخت کنند. پس از این شکست، دولت راه دیگری را در پیش می‌گیرد و طرح ایجاد قانون تخلفات دریایی را پیشنهاد می‌کند. بر اساس این قانون، ایستگاه‌های رادیویی غیرمجاز به این بهانه که ارتباط با کشتی‌های دیگر را به خطر می‌اندازند غیرقانونی اعلام می‌شوند.
علی‌رغم پشتیبانی گسترده‌ی مردم از ایستگاه‌های رادیویی، این قانون به تصویب پارلمان می‌رسد و از نیمه شب اول ژانویه ۱۹۶۷ اجرا می‌شود. اما سرنشینان کشتی رادیو پایرت از قانون سرپیچی می‌کنند و به پخش آخرین برنامه‌ی خود ادامه می‌دهند. در این میان کشتی آنها دچار سانحه می‌شود. اما دولت از کمک به آنها سر باز می‌زند. سرانجام قایق‌های مردمی به سوی آنها روانه می‌شوند و دی‌جی‌های محبوب خود را نجات می‌دهند. در نتیجه این اتفاق، بالاخره رادیوهای دولتی ساعات پخش موزیک مورد علاقه‌ی مردم را افزایش می‌دهند و برخی نیز بیست و چهارساعته به پخش موسیقی می‌پردازند.
فیلم رادیو پایرت یا قایقی که راک پخش می‌کرد توسط «ریچارد کورتیس» کارگردانی شد و از بهترین‌های سال ۲۰۰۹ بود.