داتیکا- با اینکه انتظار داریم روزنامه‌نگاران در جهت منافع عمومی مردم و نیز برملا ساختن حقیقت تلاش کنند اما این امر در برخی از موارد محقق نمی‌شود و ممکن است تعدادی از اصحاب رسانه با سوء استفاده از قدرت و موقعیت شغلی خود، اهداف جاه‌طلبانه‌ی شخصی را دنبال کنند. زیرا آن‌ها در رسانه‌های گروهی دارای قدرت گسترده‌ای هستند و می‌توانند آرا و نظرات جامعه را شکل دهند و کنترل کنند.
فیلم بوی خوش موفقیت SWEET SMELL OF SUCCESS 1957 به سوءاستفاده از قدرت و جاه‌طلبی در فضای رسانه‌ها می‌پردازد. این فیلم از ساخته‌های « الکساندر مکندریک» و از شاهکارهای سینمای نوآر است که تصویر دیگری را از نیویورک دهه‌ی پنجاه نشان می‌دهد، زمانی که مطبوعات به قدرت قابل توجهی رسیده‌اند. از یک طرف روزنامه‌نگاران نوپا در راه رسیدن به شهرت و موقعیت بالاتر با هم رقابت می‌کنند و از سویی دیگر روزنامه‌نگاران قدیمی که اکنون جایگاه مطرحی در جامعه دارند سعی می‌کنند افکار جامعه را در راه رسیدن به مقاصد شخصی کنترل نمایند.
ماجرا از این قرار است که روزنامه‌نگار کهنه‌کار و معتبری به نام جی جی هانسکر (با بازی برت لنکستر) که ستون مقالاتش در روزنامه، میلیون‌ها خواننده دارد، از رابطه‌ی خواهرش سوزان (با بازی سوزان هریسن) با پسری نوازنده به نام استیو ( با بازی مارتین میلنر) که در کلوب‌های شبانه کار می‌کند راضی نیست و می‌خواهد به هر قیمتی شده، خواهر عزیزکرده‌ی خود را از معشوقه‌ی یک‌لا قبایش جدا کند. بنابراین روزنامه‌نگاری نوپا و جاه‌طلب را مامور می‌کند تا در جهت رسوایی پسر دست به کار شود. روزنامه‌نگار جوان که سیدنی (با بازی تونی کرتیس) نام دارد برای اینکه روزی خودش به جایگاه پرقدرت جی جی برسد همچون عمله‌ای حلقه به گوش از هیچ دسیسه‌ای و پاپوشی در این راستا خودداری نمی‌نماید.
سرانجام سیدنی با جاسازی مواد مخدر در جیب پسر و اطلاع دادن به پلیس موجبات رسوایی او را در رسانه‌ها فراهم می‌کند. دختر پس از شنیدن ماجرا در ابتدا اقدام به یک خودکشی ناموفق کرده و پس از آن، زمانی که دست برادرش در رسوایی معشوقه‌اش رو شد او را برای همیشه ترک می‌نماید.
سیدنی نیز پس از آنکه در معرض خشم جی جی قرار گرفت توسط او به جاسازی مواد مخدر در جیب پسر متهم شده و روانه‌ی زندان می‌شود.
عنوان «بوی خوش موفقیت» در واقع کنایه‌ای است به بوی نامطبوع موفقیت و ترقی در جامعه‌ای که قدرت همه چیز را محقق می‌کند و آنهایی که از منابع قدرت دورتر هستند به مراتب در معرض خطرات جد‌ی‌تری قرار خواهند گرفت. در واقع قدرت در هر صنفی و در هر شکلی قادر است در افراد فساد عمیقی به وجود بیاورد و رسانه و کارگزاران آن از این امر مستثنا نیستند.
چهره‌ای که ما در این فیلم از روزنامه‌نگاران دهه‌ی پنجاه میبینیم نه یاری رساندن به حقیقت و دنبال کردن منافع عمومی، بلکه توام با جاه‌طلبی بیرحمانه و دروغگویی روزنامه‌نگاران است. در حقیقت یکی از آسیب‌های جدی در حوزه‌ی روزنامه‌نگاری نیز همین فریبکاری‌های احتمالی آن‌ها و سوءاستفاده از جایگاهشان است. زیرا روزنامه نگاران قدرتمند می‌توانند از روش‌های فریبنده همچون جعل اخبار، اخاذی و تخریب چهره‌ی موجه دیگران استفاده کنند.
