داتیکا: فیلم من و تو و هرکسی که میشناسیم Me and You and Everyone We Know (۲۰۰۵) یک کمدیدرام عاشقانه به کارگردانی و نویسندگی میراندا جولی است که در سال ۲۰۰۵ منتشر شد. این فیلم بر روی روابط عاشقانهی نامتعارف و غریب تمرکز دارد. داستان فیلم دربارهی مردی میانسال و مطلقه به نام ریچارد (با بازی جان هاکس) است که در یک فروشگاه کفش کار میکند و با زنی جوان به نام کریستین (با بازی میراندا جولی) آشنا میشود. علاوه بر این، فیلم دارای داستانهای فرعی مختلفی است که همگی به روابط عاشقانهی انسانی میپردازند.
این فیلم، اگرچه به طور خاص به رسانههای جمعی نمیپردازد اما از نظر به کارگیری ابزارهای رسانهای همچون اینترنت حائز اهمیت است. فیلم از داستانهای فرعی ساخته شده است که همگی به چند شخصیت اصلی پیوند یافتهاند. شخصیتهایی منزوی، تنها و سردرگم که مشتاق حضور یک انسان واقعی در زندگی شخصی خود هستند اما نمیدانند چطور رسیدن به این خواسته را با دشواری کمتری همراه کنند.
در میان داستانهای مختلفی که در این فیلم وجود دارد، داستان دو پسر بچه (فرزندان ریچارد) روایت میشود که با یک فرد ناشناسِ احتمالا بزرگسال چت میکنند. محتوای چت آنها آغشته به مضامینی پورنوگرافیک است. فیلم خانم جولی، به خوبی آسیبهای ابزارهای رسانهای چون چت را به عنوان شکل جدیدی از ارتباط نشان میدهد. چیزی که تبدیل به معضلی بزرگ برای ارتباطات مجازی کودکان در دنیای امروز شده است. انزوا و شرایط دشوار روحی این دو پسر بچه به خاطر طلاق والدینشان، در پناه بردن آنها به سرگرمی چت با افراد ناشناس تاثیر داشته است. این امر به دشواریهای تعاملات انسانی و انزوای روزافزون افراد حتی کودکان مرتبط است. در واقع گسترش فناوری اینترنت به انزوا و انفراد اجتماعی فزاینده منجر شده است. طی این اتفاق، کودکان نیز از آسیبهای حاصل از آن بینصیب نماندهاند. آسیبهایی که بیش از همه بخش سرگرمی بچهها را تحت شعاع خود قرار داده است. به طوری که کودکان بی آنکه از چند و چون این ماجراها آگاه باشند صرفا به خاطر سرگرمی و هیجان به دنیای آن پا میگذارند.
نکتهی بعدی ناشناس بودن افراد در فضای مجازی است. در این فیلم این دو کودک حدس میزنند که فرد آن سوی خط احتمالا مردی است که تظاهر میکند زن است. در جایی دیگر، فرد ناشناس هنگام چت، اعتراف میکند که بابت ناشناس بودن و اعتماد به شخص آن سوی خط بسیار خرسند است زیرا در این وضعیت کسی او را قضاوت نخواهد کرد. این نکته بر پنهان بودن شخصیت واقعی افراد در فضای مجازی دلالت دارد. این امر میتواند مشوق آنها در ایجاد روابطی باشد که جامعه در حالت علنی برنمیتابد و زمینههای مشکلات و آسیبهای دیگری را فراهم میکند.
امروزه اشکال رابطه نسبت به آنچه که در گذشته وجود داشت، به طور چشمگیری متحول و دگرگون شده است و فیلم من و تو و هرکسی که میشناسیم نیز بر همین موضوع تمرکز دارد. این که مفهوم رابطه در دنیای جدید با ابزارهای رسانهای متصل به فضای مجازی و شبکههای اینترنتی پیوندی تنگاتنگ یافته است. در حال حاضر گروههای مختلفی از مردم با گرایشها و دغدغههای مختلف این فرصت را یافتهاند تا با افرادی که لزوما نمیتوانند به طور فیزیکی به آنها دسترسی داشته باشند، به شکل غیرحضوری و به کمک ابزارهای مختلف رسانهای با یکدیگر ملاقات کرده و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند. تجربیاتی که در بسیاری از موارد مفید و مثبت نیستند.
