میگویند که زندگی در قرن بیستویکم سریعتر از هر زمان دیگری است. زمان نایاب و ضربآهنگ زندگی روزانه تندتر شده است و همه از مشغلۀ زیاد گلایه دارند. در معاملات پرسرعت سودهای میلیون دلاری در کسری از ثانیه حاصل میشود، و در عرض کمتر از پنج دقیقه سر و ته قرارهای عاشقانه به هم میرسد. گفته میشود که نوآوریهای فناورانهْ پویا و مخربند، پیشرفتی فزاینده داشته و همهچیز را تغییر میدهند. اما آیا واقعاً همینطور است؟ ادعا میشود که محصولات فناوریهای دیجیتال فاصلۀ مکانی را کاهش داده و زمان را منعطف میکنند و همچنین نوید صرفهجویی در زمان و آزادکردن وقت برای امور مهم زندگی را میدهند.
اگر حرفِ سیلیکونولی را قبول داشته باشیم، باید باور کنیم که مشکل جهانی سریع و پیوسته در حال شتاب است و راهحلْ سرعت بیشتر است. نرمافزارهای مختص مدیریت بهینۀ زمان رو به ازدیاد هستند. مچبندهای خودپایش که همهچیز از ضربان قلب و الگوی خواب گرفته تا نوسانات خلق را پایش میکنند، امکان نظارت بهتر بر فعالیتهایمان را فراهم میآورند. در استخر شنایِ خصوصیام در لندن، دستبندی دارم که با بستن آن میتوانم بفهمم حرکات و ضربههای دست و پایم در حین شنا چقدر کارآمدند. اگر فراموش کنم، چراغ چشمکزنی در استخر هست که وجود این نرمافزار را به من یادآوری میکند. برخی خورههای فناوری در کالیفرنیا حتی به غذای مایع روی آوردهاند. با فراغتِ خاطر نشستن و از غذا لذت بردن، هدردادن زمان است. از همهجانب به زمان میتازند. باید حفظ و ذخیره شود.
متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید