پرسشِ پایانی را در همین بخش نخست مطرح می کنیم: اگر ما مردم، نخواهیم از فضای زندگی ما «صیانت» کنید به کدام نهاد و مرجع و دادگاه باید مراجعه کنیم؟
به گزارش داتیکا به نقل از پازودارما، مرتضی آقا تهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس با اشاره به پافشاری و انعطاف ناپذیری خود برای پیشبرد طرحِ “صیانت از حق کاربران فضای مجازی” گفته بود: « در یک روز 120 هزار پیج علیه ما راه انداختند، اگر 100 میلیارد پیج هم ساخته می‌شد ما کار خودمان را خواهیم کرد.»!!!
به نظر می رسد الان باید به مردمی که این نماینده ی «انعطاف ناپذیر» را انتخاب و راهی مجلس کرده اند مراجعه کنیم و نظرشان در موردِ این حد از «مردمی» بودن و نمایندگی کردنِ «حقوق ملت» را جویا شویم!!!
اولین مدل از طرح «صیانت» که بر خلافِ اکثریت قریب به اتفاق مردم(کاربران فضای مجازی) به کامِ نمایندگانِ موافقِ این طرح بسیار شیرین آمده است، زمینه ی تدوینِ ماده واحده ی دیگری را به وجود آورد که از سوی برخی نمایندگان در قالبِ «طرح» و موسوم به «طرح صیانت از حقوق عامه در مقابل حیوانات مضر و خطرناک» به مجلس تقدیم شد.
«طرح» ی که از اِشکالاتِ آشکارِ حقوقی، علمی و اخلاقی لبریز است و می رود تا به ماده 688 قانون مجازات اسلامی افزوده شود و یک واژه ی «مکرر» را هم به یدک بکشد!!!
ماده ی 688 قانون مجازات اسلامی چه می گوید؟
« هر اقدامی که تهدید علیه بهداشت عمومی شناخته شود از قبیل آلوده کردن آب آشامیدنی یا توزیع آب آشامیدنی آلوده، دفع غیر‌بهداشتی فضولات انسانی و دامی و مواد زاید، ریختن مواد مسموم‌کننده در رودخانه‌ها، زباله در خیابانها و کشتار غیر مجاز دام، استفاده غیرمجاز فاضلاب خام یا پس آب تصفیه‌خانه‌های فاضلاب برای مصارف کشاورزی ممنوع میباشد و مرتکبین چنانچه طبق قوانین خاص مشمول مجاز شدیدتری نباشند به حبس تا یک سال محکوم خواهند شد.
تبصره ۱ – تشخیص این که اقدام مزبور تهدید علیه بهداشت عمومی و آلودگی محیط زیست شناخته می‌شود و نیز غیرمجاز بودن کشتار دام و دفع فضولات دامی و همچنین اعلام جرم مذکور حسب مورد بر عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان دامپزشکی خواهد بود.
تبصره ۲ – منظور از آلودگی محیط زیست عبارتست از پخش یا آمیختن مواد خارجی به آب یا هوا یا خاک یا زمین به میزانی که کیفیت فیزیکی، شیمیایی یا بیولوژیک آن را بطوری که به حال انسان یا سایر موجودات زنده یا گیاهان یا آثار یا ابنیه مضر باشد تغییر دهد.»
این ماده پیش از آن که به پرسش هایِ بسیار بدیهی در ارتباط با وضعیت موجودِ ایران منتهی شود، بیشتر به یک طنز تلخ شبیه است؛ پوچ و بی معنی و مضحک. خودِ همین ماده ی به اصطلاح قانونی چه کارآیی و بازدارندگی داشته که حالا طرحی بلندبالا و بی اساس به آن افزوده شود؟!
بی پایه و اساس بودنِ «طرح صیانت از حقوق عامه در مقابل حیوانات مضر و خطرناک» زمانی بهتر و بیشتر مشخص می شود که متنِ آن را مطالعه کنیم؛ فقط و فقط در یک مثال، تمام حیواناتی که در این طرح و بر مبنای ایدئولوژی و سلیقه های فردی و تعصب «خطرناک و مضر و نجس العین» معرفی شده اند، برای نیروهای مسلح و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی و هلال احمر، نه خطرناک هستند و نه مضر و نه نجس العین!!!!!!
چشم های این «طرح» قطع به یقین برای تاجرانِ حیات وحش و پرورش دهندگانِ کروکودیل در مشهد و سایر شهرها، مالکان باغ وحش ها(خصوصی و دولتی) و دهکده ها بسته خواهد شد.
کاربرد زور و خشونت از سویِ صاحبانِ قدرت و حکومت، در هر حالتی که مورد استفاده قرار بگیرد، فقط چاره ای موقت است. تجربه نشان داده است که زور تاثیری موقت و کوتاه مدت دارد و در بلندمدت چندان موثر نیست. اگر چه با به کار بردن زور و دیکتاتوری به طور موقت تعداد بیشتری از مردم را تحت سلطه و کنترل درآورد، ولی همانند ساختن، یکپارچه کردن و وفق دادن مردم با شرایط جدید به دگرگون کردن ذهنیت ها، افکار و سطح آگاهی مردم بستگی کامل دارد؛ اگر این دگرگونیِ ذهنی و فکری صورت نپذیرد، اعضای جامعه خود را جزیی از نظم موجود نمی بینند و همیشه به دنبال فرصت هستند تا شرایطی به وجود آورند که از آن طریق هویت از دست رفته ی خودشان را بازیابند.
هویتی که اگرچه، دهه هاست به حاشیه رفته است ولی، هنوز محو نشده.
هر دو طرح «صیانت» که از سویِ نمایندگان مجلس به مجلس تقدیم شده است را به شدت رد و با مفادِ ناعلمی، ناانسانی و نااخلاقی آنها مخالفت می کنیم.
