داتیکا- قرن جدید و سال ۱۴۰۰ هم از رهه رسید.قرنی که بی تردید قرن رسانه و عصر اطلاعات است.بی تردید دنیای امروز را رسانه ها می سازند.به جد می تدان گفت که رسانه ها در دوران کنونی بخش جدایی ناپذیر از زندگی مخاطبان شده اند. جوامع و ملت ها در دنیای اطلاعاتی و ارتباطی امروز، بخش عظیمی از فرهنگ، ارزش ها و هنجارهای جامعه خود و دیگر جوامع را از رسانه ها دریافت میکنند. به عبارتی بخش عظیمی از جامعه پذیری مخاطبان از طریق رسانه ها انجام می شود و نفوذ و تأثیر رسانه ها تا جایی است که برخی از نظریه پردازان ارتباطی بر این باورند که رسانه ها اولویت ذهنی و حتی رفتاری ما را تعیین میکنند و اگر چگونه فکرکردن را به ما یاد ندهند، اینکه به چه چیزی فکر کنیم را به ما می آموزند.
این در حالی است که فضای مجازی می رود کم کم جای رسانه های مکتوب را که روزگاری برای خود همه کاره بودند را بگیرد.فضای مجازی، اینستاگرام، تلگرام و فیسبوک این روزها حتی بیشتر از وب سایت های خبری وکانال های اینترنتی می تدانند جریان ساز باشند.با این حال رسانه مکتوب نیز هنوز جایگاه خود را میان روزنامه خوان ها حفظ کرده است.
با این حال جالش های زیادی بر سر راه رسانه های مکتوب برای محبوب ماندن وجود دارد که یکی از جدی ترین آنها در سالی که گذشت، ویروس کووید ۱۹ است.ویروسی که جامعه را دچار ترس و وحشت و خانه نشین کرده است و مردم را از لمس اشیا خارج خانه ترسانده است.
سال ۹۹ برای رسانه های مکتوب از روزنامه ها گرفته تا مجلات، سالیسخت و طاقت فرسا بود؛ در این سال، بی ثباتی قیمت کاغذ و افزایش هر دم افزون آن، بسیاری از نشریات را به تعطیلی کشاند، بسیاری را به کاهش تعداد صفحات مجبور کرد، زمینه اخراج و تعدیلبسیاری از خبرنگاران و کادر فنی و حرفه ای روزنامه ها و مجلات را فراهم کرد، افت کیفی آنها را سبب شد و در بسیاری موارد نظم و ترتیب انتشار آنها را به مخاطره انداخت. در این سال، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی با تمام قدرت و زرق و برقشان به مصافی سخت با مطبوعات کاغذی آمدند و تلاش کردند مخاطبان آنها را در سبد روزانه خود قرار دهند. پلتفرم های مجازی نیز در این سال رقیبی دیگر بودند که از چند جهت مطبوعات کاغذی را در منگنه گذاشتند و مستقیم و غیرمستقیم تلاش کردند این ذهنیت را که دوران مطبوعات و رسانه های مکتوب گذشته است، تقویت و تداعی کنند. در این سال تعدادیروزنامه نگار مهاجرت کردند، تعدادی رخ در نقاب خاک کشیدند، تعدادیاز حرفه روزنامه نگاری به هرچه غیر از آن بود اسباب کشی کردند و تعدادی هم علیه آن شمشیر کشیدند و تمام قد به مصافش رفتند. کرونا هم که تیغرا مستقیم برگلوی مطبوعات کشید و وضعیت را بدتر و بدتر کرد.با این حال رسانه های مکتوب ماندند و مقاومت کردند و به اصطلاح سوختند و ساختند تا باشند و مخلطبان خود را راضی نگه دارند که به نظر می رسد با شرایط فوق، کاری بس مهم انجام دادند و می توان به آنها در سال ۹۹ نمره قبولی داد.
اگرچه امروز روزنامه‌نگاری جایگاه بسیاری محدود پیدا کرده است اما این بدان معنا نیست که روزنامه‌نگاری جایگاه خودش را از دست می دهد؛ اتفاقا به این معنا است که روزنامه‌نگاری جایگاه خودش را پیدا خواهد کرد. در جدال خرد و تکنولوژی ،خرد سرانجام جایگاه خود را پیدا خواهد کرد، چرا که روز به روز و نسل به نسل این خلا برجسته می‌شود و جستجو برای کاستی‌ها رخ می‌دهد موردی که در دنیا این اتفاق افتاده است.هنوز هم بسیاری از سیاسیون و کنشگران اجتماعی رسانه های مکتوب را ترجیح می دهند و اعتمادی به فضای مجازی ندارند و این بدان مفهوم است که هنوز هم روزنامه نگاری مکتوب زنده و حیاتی است تنها به کمی حمایت و آزادی بیشتر نیاز دارد تا رقیب قدر فضای مجازی باشد.
