یک روش جدید برای انتقال اینترنت پرسرعت از طریق عبور دادن پرتوهای نور در هوا، توانسته است با موفقیت داده‌ها را از یک ساحل رود کنگو به ساحل دیگر آن منتقل کند.
معنی این تحول این است که ساکنان دو شهر برازاویل و کینشاسا، می‌توانند از پهنای باند سریعتر و ارزان‌تری استفاده کنند.
این طرح که پروژه تارا نام دارد، یکی از طر ح‌های موسوم به نوآوری بلندپروازانه آلفابت اکس است(که قبلا آزمایشگاه گوگل‌ایکس خوانده می‌شد).
این طرح نتیجه جنبی پروژه لون است که در دوره زمانی تعطیلی‌های ناشی ازشیوع کرونا، پروژه پهنای باند با استفاده از بالن‌های فرستاده شده در استراتوسفر زمین راه انداخت.
گروه مسئول این نوآوری در وبلاگ خود گفته است که “در آخرین آزمایش، شکاف ارتباطی بین دو شهر آفریقایی برازاویل در جمهوری کنگو و کینشاسا در جمهوری دموکراتیک کنگو” پر شده است.
این دو شهر کمتر از پنج کیلومتر با هم فاصله اما مرتبط کردن آنها مشکل بوده است زیرا در شیوه رایج لازم بود که کابل در اطراف رودخانه کار گذاشته می‌شد که این امر سبب افزایش قیمت پهنای باند اینترنت تا پنج برابر می‌شد.
گروه مسئول این طرح در ایکس گفته است که سیستم ارتباطات نوری بی‌سیم(WOC) تقریبا ۷۰۰ ترابایت داده را در ۲۰ روز با ۹۹.۹ درصد دسترسی در اختیار کاربران قرار می‌دهد.
آنان گفته‌اند “در حالیکه ما انتظار نداریم که این سیستم صد در صد قابل اعتماد در همه شرایط آب و هوایی باشد، اما مطمئن هستیم که ارتباط تارا همچنان ارتباط مورد نیاز را تامین خواهد کرد و نقشی کلیدی در ارتباط سریع و کم هزینه برای هفده میلیون ساکنان این دو شهر خواهد داشت.”
این آخرین بخش پروژه است که تکمیل آن سه سال به طول انجامید. اکس در همکاری با اکونت و لیکویید تله‌کام می‌کوشد تا اینترنت پرسرعت را در اختیار اهالی کشورهای جنوب صحرای آفریقا بگذارند و طرح خود را در کنیا راه‌اندازی کرده است.
این سیستم از پرتوهای بسیار باریک و نامرئی نور برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کند، یعنی به همان صورتی که کابل نوری علایم را منتقل می‌کند اما بدون استفاده از کابل و تنها با تاباندن شعاع نور در هوا.
این فناوری، که ارتباط نوری فضای آزاد نام دارد، حاصل آزمایش‌هایی است که گروه تحقیقاتی پیشتر در چارچوب پروژه لون برای تاباندن نور لیزری بین دو بالون از آن استفاده کرد. در ماه فوریه آلفابت تصمیم گرفت که طرح لون را به خاطر اینکه دیگر جنبه اقتصادی نداشت متوقف کند.
البته فناوری جدید کامل و بدون نقص نیست و گروه تحقیقاتی اذعان دارد که در شرایط مه یا پرواز پرندگان در برابر شعاع نور کارآیی آن کاهش می‌یابد.
اما با تنظیم سطح لیزری که منتقل می‌شود و کمی شبیه یک تلسکوپ عمل می‌کند و استفاده از مجموعه‌ای از آینه‌ها، چراغ‌ها، نرم افزار و سخت افزارهای مختلف، انتقال این پرتو به محل مورد نظر بهبود یافته است. این گروه همچنین راه‌هایی را برای کاهش خطا در نتیجه اختلال ناشی از پرواز پرندگان و نظایر آن یافته است.
در این وبلاگ آمده است: “در حالیکه مکان‌هایی مانند شهر مه‌آلود سان فرانسیسکو، هرگز نمی‌تواند محل مطلوبی برای استفاده از این سیستم باشد، اما بسیاری دیگر از نقاط جهان امکانات لازم برای استفاده از آن را دارند.”
این فناوری در کنیا، هند، ایالات متحده و مکزیک نیز آزمایش شده است.
پروژه های دیگری که آلفابت اکس روی آنها کار می‌کند عبارتند از:
- طرح مواد معدنی – تلاش برای توسعه فناوری جدید برای ایجاد یک سیستم پایدارتر تامین غذا
- طرح جزر و مد – برای بهبود سلامت اقیانوس‌ها
- طرح روبات روزانه – با هدف پیشرففت و توسعه روبات‌هایی که می توانند کارهای مفیدی را در زندگی روزمره انجام دهند