۲۴ ژوئن ۱۹۹۹، فضاپیمای کاسینی ناسا درحالی‌که به‌سمت زحل می‌رفت، در کنار زهره پرواز کرد. کاسینی با بهره‌گیری از گرانش زهره در طول پرواز، به‌اندازه کافی شتاب گرفت تا بتواند از کمربند سیارک‌ها عبور کند.
به گزارش داتیکا به نقل از دیجیاتو، این درواقع دومین‌باری بود که کاسینی برای یک پرواز کمک-گرانشی به اطراف زهره چرخید. کاسینی برای اولین‌بار در ۲۶ آوریل ۱۹۹۸ در فاصله ۲۸۴ کیلومتری از کنار زهره عبور کرد.
پس از زهره و قبل از رسیدن به زحل، فضاپیما از کنار زمین، ماه و مشتری عبور کرد و برای ادامه راه از گرانش مشتری کمک گرفت. گرانش این سیاره غول‌پیکر مسیر پرواز کاسینی را خم کرد تا آن را در مسیری قرار دهد که به مدار زحل برسد. کل سفر از زهره تا زحل حدود پنج سال طول کشید.
بسیاری از ابزارهای علمی کاسینی برای انجام مشاهدات در طول پرواز زهره تنظیم شده بودند. داده‌های علمی حاصل از این پرواز به زمین مخابره شدند.
مأموریت کاسینی درواقع مطالعه سیاره حلقه‌دار منظومه‌شمسی، محیط مغناطیسی و تشعشعات آن، قمرها و حلقه‌هایش به مدت چهار سال بود. کاسینی همچنین کاوشگر هویگنس آژانس فضایی اروپا را روی سطح تیتان، قمر زحل، فرود آورد.
پانزدهم سپتامبر ۲۰۱۷ کاوشگر کاسینی بنابر تصمیم ناسا، به درون جو زحل سقوط کرد و به مأموریت خود پایان داد.
دستاوردها
فرود هوینگس روی قمر تیتان، اولین فرود موفقیت‌آمیز روی قمری دورافتاده محسوب می‌شد. هوینگس با کشف باران، رودخانه و دریاهای قمر تیتان، شبه‌زمینی بودن آن را تأیید کرد.
کاسینی نیز اطلاعات زیادی درباره حلقه‌های زحل و قمرهایش جمع‌آوری کرد. طبق این اطلاعات، حلقه‌های زحل فعال و پویا هستند و سازه‌های عمودی نیز در آن وجود دارند.
همچنین قمر انسلادوس توده‌های یخی فعال و اقیانوسی در زیر سطح خود پنهان کرده است. کاسینی از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ روی طوفان‌های بزرگ شمالی زحل تحقیق کرد و وجود گردبادهای غول پیکر در دو قطب آن را تأیید نمود.
